Lake Ohau

De Highway op richting ZW. 15 km verder vinden we de afslag naar wat als winderig meer is aangekondigd. De zon blijft vrolijk schijnen, op die manier wat uitwaaien trekt ons aan. Na nog eens 17 km zien we het meer opduiken. Gezegd is dat de bestrating het na 35 km opgeeft, waarna het stenige pad ons weer 34 km verder brengt bij het punt waar 2 bergstromen samenvloeien. Daar zijn diverse fraaie wandelingen te maken van 20' tot ~, zo lang je maar wilt. Chrisels laat het echter zo ver niet komen en slaan halverwege hun slag. De eerste paden blijken dood te lopen op omgevallen bomen en bijbehorende ravage. Dan maar een stukje bergopwaarts wandelen voor de fraaie uitzichten vanaf de weg die naar het inmiddels gesloten ski-oord leidt. Later vertoeven aan de boorden van het meer. Het is rijkelijk genieten van het hemels blauwe water en de besneeuwde bergtoppen aan de overzijde. Met de wind valt het alles mee, de zon houdt moedig stand. In de verte zien we de regenbuien zich vormen als de wind ze aanstuwt tegen de overliggende berghellingen. Hier moet de brem z'n uitbundige bloei bewaren in de koestering van de drogende zonnestralen.
Dan is het huis-toe. De GV krijgt en route nog de gelegenheid het opgedane stof van zich af te laten spoelen.