Uitputting beloond
Door: Chrisels
Blijf op de hoogte en volg Chrisels
06 December 2014 | Nieuw Zeeland, Nelson
zaterdag 141206
Vannacht heeft het in Charleston dan toch ook een beetje geregend. De ochtend begint grijs. We nemen afscheid van Grey en Nance en hun voorbeeldige EcoLodge. Ze wensen geen betaling te ontvangen voor de voor ons uitgedane was en het gebruik van de vriezer. Onze dank is so-wie-so groot, al zijn ze het wel met ons eens, dat ze beter wel bij Airbnb zouden kunnen vermelden dat hun gasten zelf voor het ontbijt mogen zorgen.
Op het idee gebracht door onze toenemende vergeetachtigheid, kopen we bij Gavin Long in Westport nog even een MP3455 Electus USB Power Adaptor 1A aan. Nu kunnen we weer iPad, telefoon en TomTom opladen.
Het plaatsje Berlin is vooral gevuld met een historische uitspanning, waar een jonge dame met aantrekkelijk voorkomen belangstellend door het raam kijkt of wij klandizie zullen zijn. Chrisels stopt echter slechts om voort te kunnen. Koffie drinken we pas op het picknick/kampeerterreintje bij Lyell. Daar laten de zandvliegjes blijken niets te maken te willen hebben met ons afweermiddel. We beginnen aan Old Ghost Walk, tevens MTB-parcours, tot we klokke 12.00 boven de Deep Creek een foto-shoot maken. Teruggekeerd steken we de New Creek over. We zien een tweetal avonturiers deze bergbeek als wandelweg gebruiken. Hoewel ze daarvoor prima gekleed en geschoeid lijken, missen toch de helmen. Op de paden tegen de berghelling op zien we steeds punten, waar het lente lijkt voor stenen- of bomenlawine. Maar ja, als ze daar nu ook al op moeten letten ... de beek eist al alle aandacht op! Ons niet gezien. Wij gaan liever naar de begraafplaats. Het pas is smal en niet altijd makkelijk te begaan. Hier rust een 10-tal tussen 1870 en 1900 overleden gouddelvers. Hun rust wordt wellicht vaker verstoord door omvallende bomen, dan door belangstellenden. Els legt vast hoe de graven er op 6 december 2014 bijliggen. Dan breekt de tijd voor de picknick aan. De raadselachtige manoeuvres van een camper voor onze bank laten we hier maar beter onbeschreven.
Verderop langs de Bullers River zien we voor het eerst wat witte zandstranden. Dat zal te danken zijn aan de krijtrotsen die hier en daar voorkomen. Met Bullers Swing Bridge maakte men ooit de langste hangbrug van het land. Zelfs die bezichtigen we en dat niet alleen, voor NZ$20 mag ons hele team er overheen lopen. En weer terug, natuurlijk, maar dat is gratis. Een rondwandeling biedt ons zicht op regenwoud, waarin een 300 jaar oude, kaarsrechte boom, van de soort waarvan de Europeanen nog slechts 2% hebben laten staan. De serene rust wordt slechts verstoord door het gekwinkeleer van de vogels en de langsrazende motorboot, waarin men zich kan vermaken in een race door het kolkende water. De Comet Sky Jet is dezer dagen dicht, waardoor we de terugtocht niet aan de slappe kabel kunnen maken. De regering wenst nieuwe veiligheidsregels door te voeren. Toch slagen we er in om 15.00 de GV weer in beweging te krijgen.
De vermoeidheid speelt ons parten. Vergeetachtigheid en warboel nemen toe, en we gaan ook vreemde zaken zien. Zo zegt Christiaan koeien met kleine koppende zien!!! Het landschap hier toont wat mildere glooiingen. De Drome gelijk. Een stop is er nog bij de Hoop Saddle Lookout, even na Glenhope. Daar is fraai zicht over een wijde omgeving te genieten. Een jongeman, met vriendin en buitenmodel gitaar zo uit de jaren '60 gestapt, ontlokt de snaren vreedzame klanken. Hun minicampertje is volop voorzien van graffiti en Tibetaanse mini-gebedsvlaggetjes. Het gaat maar niet over.
De natuur geraakt afgetuigd dichter bij Nelson. De berghellingen zijn afgrijselijk toegetakeld door de houtkap. Brede sporen trekken over de geschonden hellingen. Hier en daar wordt aan exploitabele herbebossing gedaan. Dat betekent sparren in nette rijtjes. Productiebos. Het vloekt opzichtig met de wijze waarop plantenleven en -dood zich tot nu toe toonden.
Om 17.30 uur betreden we in Redwood Valley het erf van Hugo en Sue Judd. Join the party zegt een niets vermoedend bezoeker van de scholierenreunie die daar op dit moment georganiseerd is. Het ziet er gecoiffeerd uit - ietwat on-NZ's. Dikwijls komt men kennelijk niet bijeen, want ieder draagt een badge met naam en voornaam. De sfeer mag geanimeerd heten.
Toch we krijgen al direct van een buitengewoon geestdriftige Sue alles te horen en te zien van hun gastenverblijf. Onze woning voor 3 dagen en wat voor een! Even later is Hugo de perfecte gastheer, maar we kunnen hem, door Sue geholpen als we zijn, snel weer naar zijn party terug helpen.
Vannacht heeft het in Charleston dan toch ook een beetje geregend. De ochtend begint grijs. We nemen afscheid van Grey en Nance en hun voorbeeldige EcoLodge. Ze wensen geen betaling te ontvangen voor de voor ons uitgedane was en het gebruik van de vriezer. Onze dank is so-wie-so groot, al zijn ze het wel met ons eens, dat ze beter wel bij Airbnb zouden kunnen vermelden dat hun gasten zelf voor het ontbijt mogen zorgen.
Op het idee gebracht door onze toenemende vergeetachtigheid, kopen we bij Gavin Long in Westport nog even een MP3455 Electus USB Power Adaptor 1A aan. Nu kunnen we weer iPad, telefoon en TomTom opladen.
Het plaatsje Berlin is vooral gevuld met een historische uitspanning, waar een jonge dame met aantrekkelijk voorkomen belangstellend door het raam kijkt of wij klandizie zullen zijn. Chrisels stopt echter slechts om voort te kunnen. Koffie drinken we pas op het picknick/kampeerterreintje bij Lyell. Daar laten de zandvliegjes blijken niets te maken te willen hebben met ons afweermiddel. We beginnen aan Old Ghost Walk, tevens MTB-parcours, tot we klokke 12.00 boven de Deep Creek een foto-shoot maken. Teruggekeerd steken we de New Creek over. We zien een tweetal avonturiers deze bergbeek als wandelweg gebruiken. Hoewel ze daarvoor prima gekleed en geschoeid lijken, missen toch de helmen. Op de paden tegen de berghelling op zien we steeds punten, waar het lente lijkt voor stenen- of bomenlawine. Maar ja, als ze daar nu ook al op moeten letten ... de beek eist al alle aandacht op! Ons niet gezien. Wij gaan liever naar de begraafplaats. Het pas is smal en niet altijd makkelijk te begaan. Hier rust een 10-tal tussen 1870 en 1900 overleden gouddelvers. Hun rust wordt wellicht vaker verstoord door omvallende bomen, dan door belangstellenden. Els legt vast hoe de graven er op 6 december 2014 bijliggen. Dan breekt de tijd voor de picknick aan. De raadselachtige manoeuvres van een camper voor onze bank laten we hier maar beter onbeschreven.
Verderop langs de Bullers River zien we voor het eerst wat witte zandstranden. Dat zal te danken zijn aan de krijtrotsen die hier en daar voorkomen. Met Bullers Swing Bridge maakte men ooit de langste hangbrug van het land. Zelfs die bezichtigen we en dat niet alleen, voor NZ$20 mag ons hele team er overheen lopen. En weer terug, natuurlijk, maar dat is gratis. Een rondwandeling biedt ons zicht op regenwoud, waarin een 300 jaar oude, kaarsrechte boom, van de soort waarvan de Europeanen nog slechts 2% hebben laten staan. De serene rust wordt slechts verstoord door het gekwinkeleer van de vogels en de langsrazende motorboot, waarin men zich kan vermaken in een race door het kolkende water. De Comet Sky Jet is dezer dagen dicht, waardoor we de terugtocht niet aan de slappe kabel kunnen maken. De regering wenst nieuwe veiligheidsregels door te voeren. Toch slagen we er in om 15.00 de GV weer in beweging te krijgen.
De vermoeidheid speelt ons parten. Vergeetachtigheid en warboel nemen toe, en we gaan ook vreemde zaken zien. Zo zegt Christiaan koeien met kleine koppende zien!!! Het landschap hier toont wat mildere glooiingen. De Drome gelijk. Een stop is er nog bij de Hoop Saddle Lookout, even na Glenhope. Daar is fraai zicht over een wijde omgeving te genieten. Een jongeman, met vriendin en buitenmodel gitaar zo uit de jaren '60 gestapt, ontlokt de snaren vreedzame klanken. Hun minicampertje is volop voorzien van graffiti en Tibetaanse mini-gebedsvlaggetjes. Het gaat maar niet over.
De natuur geraakt afgetuigd dichter bij Nelson. De berghellingen zijn afgrijselijk toegetakeld door de houtkap. Brede sporen trekken over de geschonden hellingen. Hier en daar wordt aan exploitabele herbebossing gedaan. Dat betekent sparren in nette rijtjes. Productiebos. Het vloekt opzichtig met de wijze waarop plantenleven en -dood zich tot nu toe toonden.
Om 17.30 uur betreden we in Redwood Valley het erf van Hugo en Sue Judd. Join the party zegt een niets vermoedend bezoeker van de scholierenreunie die daar op dit moment georganiseerd is. Het ziet er gecoiffeerd uit - ietwat on-NZ's. Dikwijls komt men kennelijk niet bijeen, want ieder draagt een badge met naam en voornaam. De sfeer mag geanimeerd heten.
Toch we krijgen al direct van een buitengewoon geestdriftige Sue alles te horen en te zien van hun gastenverblijf. Onze woning voor 3 dagen en wat voor een! Even later is Hugo de perfecte gastheer, maar we kunnen hem, door Sue geholpen als we zijn, snel weer naar zijn party terug helpen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
