Overgang
Door: chrisels
Blijf op de hoogte en volg Chrisels
09 December 2014 | Nieuw Zeeland, Wellington
Voor het behoud van de benodigde discipline vangt het dagboek vandaag bij zonsopkomst aan. Geen rode dageraad vandaag, dus zullen we het wel weer droog houden. De nacht bracht een gunstig e-bericht van onze volgende gastvrouw Brenda. Om 8.30 uur zijn we zo ver Hugo en Sue de sleutel te kunnen overhandigen. Ze waarschuwen ons nog eens voor de kortste route van Havelock naar Picton. Deze Queen Charlotte weg (wie in de hemel mag deze Ch wel wezen?) kronkelt naar haar lusten, maar wie haar berijdt, komt afgedraaid aan. Ga dan liever een straatje om! Daartoe besluiten we definitief tijdens de koffie in Havelock. We zakken eigenlijk even te ver naar het zuiden door. Rijden via de HW 62 had vermoedelijk kilometers en tijd gescheeld. Nu gaan we nog midden door Blenheim, waar oversteekplaatsen nu eenmaal voorrang hebben omdat ze ook over de Highway gaan. Neemt niet weg dat we om 11.30 uur kunnen inchecken en wachten. Christiaan gaat eens poolshoogte nemen verderop. "How are you doing today?" klinkt het opgeruimd. Een gebronsde pakeha springt uit zijn car, een ouderwetse nog olieslurpende Chrysler Plymouth Valiant, van originele Australische makelij. Zo begint een opgewekt gesprek. Hij komt vandaag uit Timaru, om 4 uur op. De bestuurder van de voorste auto voegt zich maar eens bij het gezelschap. Dan lijkt een geoliejaste medemens toe lopen. Vermoedelijk komt hij de rijauto's uitnodigen het schip op te rijden. Terug in de schoot van het team blijkt echter anders. We mogen nog zeker een kwartier wachten op de dingen die komen gaan. Er worden kersen langs gebracht. Tegen betaling van NZ$ 8 tikken we een pond op de kop. Heerlijk fris.12:40 Mogen we embarkeren!
Op de achtste etage blijken we al een tijdje te zijn achtervolgd door Marleen en Erik, wier komst ons weer plezier doet en een nog goedkopere vakantie op het Noordereiland binnen bereik brengt. Wat weten zij toch veel. Maar ja, als je deze dagboeken leest, gaat het je natuurlijk so wie so voor de wind. De bootreis gepland tussen 13.15 en 16.35 uur vindt plaats in goed zeilweer. Af en toe wat zon en prima om eens eventjes een tijdje op het bovendek (etage 10) te gaan uitwaaien. De overtocht verloopt voorspoedig, maar eenmaal aangemeerd duurt het toch zeker 20 minuten voordat de GV zich in beweging mag zetten. Daarna is het vinden van de juiste route om te bestemder plaatse te komen nog lastig. Maar ieder nadeel hep alweer zu voordeel. Als we dan tussen de appartementen van Onslow Road aan het speuren zijn, rijdt een behulpzame Brenda het perceel op en wijst ons de plaats onder haar carport aan als parkeergelegenheid. Appartement 25 blijkt 3 woonlagen te hebben. Chrisels zal de begane grond bewonen. Een eigen slaapkamer en eigen sanitaire voozieningen. Woonkamer en keuken zijn op de derde etage ondergebracht. We hebben vandaag weinig gelegenheid wat diepgaander kennis te maken met B. Ze is nog niet boven of de broccoli staat al op, terwijl ze te gelijker tijd langdurige telefoongesprekken voert. Met haar kookkunst voert ze ook John, een in Canada opgedane echtgenoot. Na de onder toeziend oog van de televisie op de sofa genoten maaltijd, gaat Brenda naar een ander deel van de stad om een dochter op te zoeken. Na enige tijd heeft ook John zijn bord leegt, maakt zich los uit de kussens, zet een hoed op en groet ons vriendelijk. We zullen het wel vinden.
Dat klopt. Nadat we op kunstige wijze een maaltijd hebben bereid en gegeten, stappen ook wij op om toch alvast eens het centrum van Wellington te inspecteren. 's Avonds is het vrij parkeren in de city. Over Aotea Quay, langs het Westpac Stadium, en Waterloo Quay duiken we het gewoel van de stad in. Het kost wel wat speurwerk om een plekje te vinden. Dat is dan even voorbij het Freyberg zwembad aan het begin van Oriental bay Beach. Vandaar stappen we in de beginnende regen door de gekende straten van de binnenstad. Courtenay Place, Cuba Street. We lopen nog wat door. Aan Victoria Street staat inderdaad het gebouw van Apex / About New Zealand, waar we binnenkort de rekening van GV's vroege bandenwissel hopen te vereffenen. Dan terug in het duister en de toenemende regen. Chrisels vindt het juiste pad en precies op tijd bereiken we apartment 25. Hoe we ook proberen, onze sleutel krijgt de deur niet open. Na enig aanbellen komt de aap uit de mouw: volgens Brenda heeft John het nachtslot al in werking gesteld. Binnengekomen merken we nog iets uit de auto te moeten halen. Na het opnieuw sluiten van de voordeur merken we een zich herhalend geluid, we vermoeden er een beveiligingssignaal in. Chrisels moet dit wel even met de hospita bespreken. Op de tweede etage aangekomen, wint het acoustisch alarm aan geluid en betekenis: het is de wasmachine die tegen haar conditie protesteert met ritmisch gepiep.erjaardag.
-
10 December 2014 - 21:12
Harald:
Welcome @ te Ika-a-Mau en windy/wet Wellington!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley