Redwoods revisited
Door: chrisels
Blijf op de hoogte en volg Chrisels
18 December 2014 | Nieuw Zeeland, Horohoro
donderdag 141218
Weer heel goed geslapen op de thee van Connie! Het is hier een kuuroord!
Vanochtend is de Pokaturoa Track ons oogmerk, al moet gezegd, dat we er pas tegen 12.00 uur aan gaan beginnen. The Redwoods openen zich voor ons. De volwassen sequoia's vormen een woud van oerstevige stammen, die deze keer eens volmaakt verticale omstanders zijn aan het begin van onze wandeling. Verderop zullen ook andere types bos opdoemen, overal doortrokken van wandel-, mountainbike en paardenpaden, veelal goed van elkaar gescheiden. Ons wandelspoor is wat omgelegd en verlengd vanwege de houtkap op een heuvel, die naar het schijnt geheel wordt ingericht voor de sportieve fietsers. Voor ons is er tussen wat buitjes door de geur van de volop bloeiende kamperfoelie. We laten ons weer enige varentopjes smaken, die zich achter op de tong als noten laten proeven.
Wij volgen de Track, met hier en daar een uitstapje. De beide (Under- en Upper) Whaka lookouts geven fraai uitzicht op Rotorua. Daar boven vinden we, via de horse track, de Trigger, een baken voor de NZ geodesie. Zulke merktekens zijn door heel NZ te zien en gemakkelijk bij het bepalen van - bijvoorbeeld - in welke mate Haralds grondgebied zich per jaar uitbreidt door aardbewegingen. We verkiezen ook de Waipa loop te nemen. De lookout daar ziet vooral op de beboste hellingen zonder voor ons herkende punten. Dan gaat de route voort richting een paar bospercelen met eenzijdige aanplant. We merken dat we niet meer zo'n helder idee hebben van waar we ons op het parcours bevinden en wat we eigelijk nog te lopen hebben. Uiteindelijk blijken we verder niet van het uitgestippelde traject te zijn afgeweken. Klokke vier uur belanden we bij de GV, die met voelbaar plezier de hoeve van Harcon weer opzoekt. Daar nog even gauw wat ongerechtigheid in het op het internet gepubliceerde gecorrigeerd. Aan het plaatsen van foto's komen we maar niet toe. De evenementen volgen elkaar in te snel tempo op. Vanavond is het natuurlijk 'bonte avond', de laatste ten huize van Esendam-Bloemendal. Reden voor enige uitspatting. We verlaten dus, als Dennis zo ver is, het landgoed en rijden Rotoruawaarts. Daar zijn andere onroerende goederen te vinden waaraan hun naam verbonden is. Een er van. de huidige woning van Marieke en Kyler, vallen we zelfs binnen. We zien dat het er goed toeven is. Ky laat zich de fratsen van de intruders inschikkelijk welgevallen, met hier en daar een minzame glimlach. De kerstboom is in de box geplaatst, waar hij zich gedeisd houdt.
Het geheel overziende wordt de aftocht geblazen. We vertrekken met achterlating van achternicht en achterachterneef. De laatste is wel aan enige rust toe, mee in verband met zijn op handen zijnde eerste verjaardag. Wij anderen spoeden ons nu richting Skyline. De teleferique trekt ons tot halverwege de berg, waar in de Stratosphere een uitgebreid buffet op ons wacht. Wij trekken ons niets aan van allerlei medemensen, die soms zonderling uitgedost, ook voor deze gelegenheid hebben gekozen. Wij maken het zelf immers al gek genoeg. Het is hier dat ook mijn oudste broer een rol blijkt te spelen in het welslagen van deze bijeenkomst. Hartelijk dank daarvoor, Engelbert Johan! Zonder jou hadden wij ons niet zo lovend over de ambiance kunnen uitlaten. Na enige waarschuwing van het zorgzame personeel, dat het mogelijk te laat voor ons gaat worden, kruipen we weer in een gondel en genieten van de lichtjes van Rotorua bij nacht. Dennis kan er geen genoeg van krijgen. Hij kruipt op de bestuurdersplaats en zwiert met ons langs de kerstmis-lichtjes route. Dit is een geheel particuliere aangelegenheid en blijkt nog niet helemaal voorzien. Het is niettemin nu al een wonder om te zien hoe sommigen denken de ware Kerstsfeer het best te kunnen stimuleren of onderstrepen.
Veilig thuisgebracht blijken de familieverhalen op volle toeren te worden ingezet. In hoog tempo gaan foto's en kaartmateriaal door de scan en op weg naar ons e-mail-adres. Het is een beetje jammer, dat we niet uitputtend kunnen zijn in wat over en weer wetenswaardig en interessant gevonden wordt. Eigenlijk is dat ook maar een goed teken! Om 00.58 uur des anderen daags stopt Connies dienstbaarheid aan de luimen en invallen van Christiaan en Harald. Els weet haar koude kant niet zo goed te verbergen en slaapt dan al lang de slaap der rechtvaardigen.
Weer heel goed geslapen op de thee van Connie! Het is hier een kuuroord!
Vanochtend is de Pokaturoa Track ons oogmerk, al moet gezegd, dat we er pas tegen 12.00 uur aan gaan beginnen. The Redwoods openen zich voor ons. De volwassen sequoia's vormen een woud van oerstevige stammen, die deze keer eens volmaakt verticale omstanders zijn aan het begin van onze wandeling. Verderop zullen ook andere types bos opdoemen, overal doortrokken van wandel-, mountainbike en paardenpaden, veelal goed van elkaar gescheiden. Ons wandelspoor is wat omgelegd en verlengd vanwege de houtkap op een heuvel, die naar het schijnt geheel wordt ingericht voor de sportieve fietsers. Voor ons is er tussen wat buitjes door de geur van de volop bloeiende kamperfoelie. We laten ons weer enige varentopjes smaken, die zich achter op de tong als noten laten proeven.
Wij volgen de Track, met hier en daar een uitstapje. De beide (Under- en Upper) Whaka lookouts geven fraai uitzicht op Rotorua. Daar boven vinden we, via de horse track, de Trigger, een baken voor de NZ geodesie. Zulke merktekens zijn door heel NZ te zien en gemakkelijk bij het bepalen van - bijvoorbeeld - in welke mate Haralds grondgebied zich per jaar uitbreidt door aardbewegingen. We verkiezen ook de Waipa loop te nemen. De lookout daar ziet vooral op de beboste hellingen zonder voor ons herkende punten. Dan gaat de route voort richting een paar bospercelen met eenzijdige aanplant. We merken dat we niet meer zo'n helder idee hebben van waar we ons op het parcours bevinden en wat we eigelijk nog te lopen hebben. Uiteindelijk blijken we verder niet van het uitgestippelde traject te zijn afgeweken. Klokke vier uur belanden we bij de GV, die met voelbaar plezier de hoeve van Harcon weer opzoekt. Daar nog even gauw wat ongerechtigheid in het op het internet gepubliceerde gecorrigeerd. Aan het plaatsen van foto's komen we maar niet toe. De evenementen volgen elkaar in te snel tempo op. Vanavond is het natuurlijk 'bonte avond', de laatste ten huize van Esendam-Bloemendal. Reden voor enige uitspatting. We verlaten dus, als Dennis zo ver is, het landgoed en rijden Rotoruawaarts. Daar zijn andere onroerende goederen te vinden waaraan hun naam verbonden is. Een er van. de huidige woning van Marieke en Kyler, vallen we zelfs binnen. We zien dat het er goed toeven is. Ky laat zich de fratsen van de intruders inschikkelijk welgevallen, met hier en daar een minzame glimlach. De kerstboom is in de box geplaatst, waar hij zich gedeisd houdt.
Het geheel overziende wordt de aftocht geblazen. We vertrekken met achterlating van achternicht en achterachterneef. De laatste is wel aan enige rust toe, mee in verband met zijn op handen zijnde eerste verjaardag. Wij anderen spoeden ons nu richting Skyline. De teleferique trekt ons tot halverwege de berg, waar in de Stratosphere een uitgebreid buffet op ons wacht. Wij trekken ons niets aan van allerlei medemensen, die soms zonderling uitgedost, ook voor deze gelegenheid hebben gekozen. Wij maken het zelf immers al gek genoeg. Het is hier dat ook mijn oudste broer een rol blijkt te spelen in het welslagen van deze bijeenkomst. Hartelijk dank daarvoor, Engelbert Johan! Zonder jou hadden wij ons niet zo lovend over de ambiance kunnen uitlaten. Na enige waarschuwing van het zorgzame personeel, dat het mogelijk te laat voor ons gaat worden, kruipen we weer in een gondel en genieten van de lichtjes van Rotorua bij nacht. Dennis kan er geen genoeg van krijgen. Hij kruipt op de bestuurdersplaats en zwiert met ons langs de kerstmis-lichtjes route. Dit is een geheel particuliere aangelegenheid en blijkt nog niet helemaal voorzien. Het is niettemin nu al een wonder om te zien hoe sommigen denken de ware Kerstsfeer het best te kunnen stimuleren of onderstrepen.
Veilig thuisgebracht blijken de familieverhalen op volle toeren te worden ingezet. In hoog tempo gaan foto's en kaartmateriaal door de scan en op weg naar ons e-mail-adres. Het is een beetje jammer, dat we niet uitputtend kunnen zijn in wat over en weer wetenswaardig en interessant gevonden wordt. Eigenlijk is dat ook maar een goed teken! Om 00.58 uur des anderen daags stopt Connies dienstbaarheid aan de luimen en invallen van Christiaan en Harald. Els weet haar koude kant niet zo goed te verbergen en slaapt dan al lang de slaap der rechtvaardigen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
