Naar het hoogtepunt

Beter geslapen. We gaan uit naar het hoogste punt van de heuvel, waaronder de velden van Mireya en Carl zich uitstrekken. Als we die halen slepen we 5 punten in de wacht, door Carl in het vooruitzicht gesteld. Na een driekwartier landen we er en kunnen ver in de omgeving zien. Boven ons hoofd 30 hoogspanningskabels, die goed blijven hangen. Fijn weer voor zo’n wandelingetje. Naar beneden gaand blijken we door het eerdere kronkelige pad enigszins om de tuin te zijn geleid. In 10 minuten zijn we weer op het gazon bij onze verblijfplaats beland.
Vandaag geen grootse reizen. We reizen ’s middags af naar Girona. Het is goed parkeren aan de Passeig de Devosa, het grote stadspark. Eerst moet nu de Gironese leeuwin gezien worden. Na enig zoekwerk te vinden aan de rand van de Plaça de Saint Feliu. De bedoeling is dat degenen die ooit weer in Girona terug willen komen de aars van deze leeuwin zullen kussen. Aldus zien wij eindeloze rijen meisjes de daarvoor bestemde trap benutten. Chrisels houdt – hoewel niet afkerig de plaats nog eens te bezoeken, wat afstand tot dit gebeuren. We hebben het ook druk met salade en entrepan. Bij elkaar een behoorlijke belasting voor onze verdere voettocht. De stad biedt alles wat wij nodig hebben, ook al zijn vele toeristische trekpleisters op de maandag gesloten. Het Joods Historisch Museum moet dan maar een andere keer aan de beurt komen. Wel slipten we binnen bij het Caixa Forum. Een geslaagde poging van de bank met gratis tentoonstellingen het volk te verheffen. Een fototentoonstelling “Maternitats” verplaats ons naar landen waar armoede en geweld aan de orde van de dagen, maanden en jaren zijn. Zij vertelt over de relatie van moeder en kind onder de schrijnende omstandigheden. De presentatie onder de titel “Nombras de bona familia” geeft in 126 stappen een bondig en intrigerend overzicht van ontdekking en gebruik van “het” getal. Kunstig gemaakt en ook zeer de moeite waard.
Het bezoek aan Girona loopt ten einde. We grijpen nog de gelegenheid aan de Església de Sant Feliu binnen te gaan. Deze kerk is na bezoek door Paus Benedictus in november tot basiliek verheven. Het is een tamelijk eenvoudig gebedshuis, waar je wel – achter een gesloten gordijn - terecht kunt voor belijdenis en goede raad.
Gesticht wijden wij ons nu aan de voorbereidingen van de tweede bonte avond in Spanje. Het vertrek van Los Campos staat voor de deur. Spijtig dat we geen passend cadeau kunnen bedenken om onze dank aan gastheer en -vrouw tot uiting te brengen. Laten we maar reclame voor ze maken. Ze zijn overigens genegen hun onroerend goed te verkopen. Pak die kans!