Tranquillement

Relaxed hoor, werken in het zonnetje. De tuinarbeid kan weer hoog worden gewaardeerd. Dat is waar een mens naar uit kan kijken. In Spanje staakt men opeens 24 uur. Die dans zijn we dus ontsprongen. Voor ons is er een dagje kalm aan en op die manier een beetje bijdragen aan de goede zaak. De zon zorgt bijtijds voor de gedachte niet al te lang door te gaan. Een pompoeneus soepje bij de luxe lunch. Ons ontbreekt niets. Els en Marjan lopen naar de Héric en haar Gorges. Ook krijgen ze nog even een wouw te zien, die het hart van de vogelaar met vreugde vervult. We vragen Rob en Marjan mee uit eten en laten ons graag leiden door hun kennis van etablissementen. Wat gaat dat worden? We groeten de plaatselijke herbergier in het voorbijgaan. 20 Kilometer verder draaien we de parkeerplaats van La Forge op. De voormalige smidse biedt een fraaie ruimte aan het restaurant. De prijs/prestatie verhouding wordt besproken en prima bevonden. De uitbaters brengen een verscheidenheid aan smakelijks op de borden. Een wijntje, gebotteld aan de eerste weg links door Catherine Rogier, begeleidt de zegetocht van de meerval naar onze maag-/darmstelsels. Rob weet een rund van de straat te houden, althans voor wat de wang betreft. We hebben niets te klagen. Van de kaasplank mogen drie onbegrijpelijk genaamde kaasjes worden afgesplitst. De vrolijkheid bereikt een bestendig hoogtepunt als blijkt dat de betaling kan geschieden door de aanschaf van een creditcard. Niettemin ment Rob zijn gerieflijke kar met vaste hand huiswaarts. Daar is nog gelegenheid voor een rood wijntje om zijn bestemming te bereiken. Een goede nachtrust wacht.