Easy going

Ontbijten, kopje koffie en dan volgens schema naar de luchthaven. Van de wijngaarden onder Bedarieux trekken de vignerons de Faugères Els’ meeste aandacht. We zullen er meer van horen. Ruim op tijd belandt Chrisels op Beziers-Cap d’Agde, dat zeker. Slechts een minuut over echter voor dikke zoenen, die ons afscheid van de laatste van onze gastvrije en gezellige ontvangers bezegelen. Tot onze verrassing blijkt het embarkeren eerder te beginnen dan vooraf op de borden aangegeven. Vanuit een fraai plekje vóór de vleugel constateren we dat het tuig 10 minuten eerder van de grond komt dan wij hadden kunnen dromen. Een mooi helder parcours leidt via Montpellier, Nîmes, Lyon en Geneve naar het Noorden. Tussen Duitsland en ons schuift het wolkendek. Eerst bij Venlo is weer wat grond te ontdekken. Om 15.00 uur staat het vliegtuig aan de grond van Well-Weeze. 25 Minuten eerder dan verwacht. We vangen Mariska op, die ons komt ophalen. Geweldig om ons zelf zo te kunnen verwennen. Zij is voor het eerst naar Weeze gereden en voelt zich om de tuin geleid. Daardoor worden wij beloond met een ruimer ritje door het Duitse land. Eenmaal aangekomen in het Wolfsven vindt iedereen het de tijd van het jaar om buiten te zitten. Sjoerdje wint de acht van Well door in no time evenzovele keren rond het huis te rijden. Elin en Liv, de doorgewinterde tweeling, wordt zoetjes aan wakker en als Marob er tussenuit knijpen voor een hapje buitenshuis, mag Chrisels pannekoeken bakken. Eindelijk weer eens! Smaakt naar meer. Maar ach, het klokje van gehoorzaamheid tikt, zij het ook overstemd door protestkreten. Deze worden gecompenseerd door een giechelende kluwen Marob, die uiteindelijk in de Wellsche Hut niet hebben gevonden wat zij zo vurig begeerden. Nadat de orde is hersteld, besluit een spelletje Escoba deze zoveelste bonte avond. Chrisels proberen het machtsevenwicht zo veel mogelijk te bewaren, maar een revanche kan tegemoet worden gezien.