Feestelijkheden
Door: chrisels
Blijf op de hoogte en volg Chrisels
24 December 2014 | Nieuw Zeeland, Auckland
woensdag 141224
De dag begint vroeg in de nacht. Vanochtend zullen we met z'n allen beginnen het kerstfeest vieren. Iedereen gaat cadeautjes krijgen. Onze inbreng moet dan nog komen, want wat wij al hadden ingekocht, is vermoedelijk in HH achtergebleven.
Deze vakantie kan overdacht worden. Was het een hoogtepunt in het leven? Zeker is dat Ann aan de hand van beschreven koffiebekers en haar daagse doen en laten daar alles aan gedaan heeft. En de anderen, Connie, Hendrik Jan en Harald ook. De jongeren zullen er wel bij varen. Wat een leven! Wat een leven?
Chr's huwelijksgedicht, al jaren in de maak, wordt nu volmaakt.
Echtgenoot
Wederhelft
Tegendeel
Eén geheel
Het past bij zijn symbool voor het "out of the box" denken, waaraan Harald warme woorden wijdde.
. . .
. . .
. . .
En zo zijn er wat van die, zijn, symbolen, die op deze vroege ochtend voorbij komen: O / nu / X. Die dragen bij aan de vitaliteit die dezer dagen de glimlach van de grijsaard voedt. Alles een aanmoediging voor het begroeten van het onzekere dat zo hecht is verbonden aan het leven. De bijbehorende praat hoort niet in dit verslag. Zoals zo veel, dat voor de geest verschijnt, maar beter ongenoemd kan blijven. Niet in het dagboek. De lust ontbreekt een nachtboek op te starten . . .
De dag breekt aan in regen. HJ blijkt in de weer met het ophangen van grondzeilen tegen binnenvliegende regenvlagen. Het uitzicht mag daardoor dan wel wat minder worden, maar het blauwe zeil zorgt voor een prachtig decor van wolkenloze lucht op de diverse foto's die nu genomen worden.
Als de opgewekte en vrolijke iedereen er is, gaat de barbecue aan. HJ en Kane bakken de eieren, ham en worstjes. Ontbijten maar, twee tafels lopen vol. Steeds meer familie en bekenden komen binnenzeilen. We maken enige kennis met zoon Pieter en zijn April. Het is een bijzondere gelegenheid, begrijpen we, want voor de eerste keer sinds vele jaren komen de kinderen Monique en Pieter, met aanhang, samen bij HJ en A. We zien pleegdochter Jessica stralen, haar Caleb zwijgen en hun 3 jarig dochtertje Teisha rondkijken, met grote opmerkzame ogen. Daar is kennis Christina, met Sophie. Die hebben voor iedereen weggooikadootjes meegenomen, in kartonnetjes die uitelkaar getrokken worden waarbij met behulp van klappertjes, een de kerstgedachte ondersteunend geluid gemaakt wordt. Het is een vrolijke boel.
We lijken een rustig dagje te krijgen, gevuld met deze brunch en het voorgenomen bezoek aan een winkelcentrum. Daar gaan we kerstinkomen doen. Connie rijdt en M, k en D zijn ook mee. Dennis heeft het lastig, hij moet nog afrekenen met de blaren die de zon gisteren op. zijn ontblote armen en schouders heeft getrokken, tijdens zijn snelle wandelen langs de kust. Kleine k heeft daar schijt aan en laat het winkelend publiek daarin delen. Met M en twee oma's bij de hand is ook dat voorval hanteerbaar.
We komen tegen vijven terug op de luisterrijke Te Henga Ridge. Daar formeert HJ een kwartet verkenners om af te dalen naar zijn ruisende bergbeek en de daarbij behorende waterval. Het is glad op het pad en ter hoogte van de beek kiezen H en Chr voor de terugweg. Connie komt, na met haar neef gedane zaken, terug uit de diepste diepten van het landgoed en laat weten, dat het lastig genoeg was. Dan komt ook Anne thuis van haar kerstavond-rondgang in de buurt. Nu is het onze kans wat cadeaus aan de man te brengen. Het kunnen uiteraard slechts slappe aftreksels zijn van onze blijdschap over de voortdurende gastvrijheid die we hebben ontmoet. Chr. valt zelfs de eer te beurt als eerste in een gloednieuw gastenboek te mogen schrijven.
Onder aanvoering van HJ en A rijdt Connie ons naar de hoogte van waar af een fraai uitzicht over Auckland te genieten is. Het begint al een beetje donker te worden. De eerste lichtjes lichten op beneden ons. Het is niet moeilijk je voor te stellen hoe het lichtspel er over een uurtje uit zal zien. Die tijd nemen we niet. We keren terug naar huis, waar de avond verder valt en de muskieten in grote getale oprukken. Zij zijn niet in staat de stemming te drukken. HJ zegt trouwens toe dat dit probleem bij onze volgende komst zal zijn opgelost.
Als Anne afscheid neemt om in Auckland de kerstnachtdienst bij te wonen, gaan de anderen een voor een ten bedde in.
De dag begint vroeg in de nacht. Vanochtend zullen we met z'n allen beginnen het kerstfeest vieren. Iedereen gaat cadeautjes krijgen. Onze inbreng moet dan nog komen, want wat wij al hadden ingekocht, is vermoedelijk in HH achtergebleven.
Deze vakantie kan overdacht worden. Was het een hoogtepunt in het leven? Zeker is dat Ann aan de hand van beschreven koffiebekers en haar daagse doen en laten daar alles aan gedaan heeft. En de anderen, Connie, Hendrik Jan en Harald ook. De jongeren zullen er wel bij varen. Wat een leven! Wat een leven?
Chr's huwelijksgedicht, al jaren in de maak, wordt nu volmaakt.
Echtgenoot
Wederhelft
Tegendeel
Eén geheel
Het past bij zijn symbool voor het "out of the box" denken, waaraan Harald warme woorden wijdde.
. . .
. . .
. . .
En zo zijn er wat van die, zijn, symbolen, die op deze vroege ochtend voorbij komen: O / nu / X. Die dragen bij aan de vitaliteit die dezer dagen de glimlach van de grijsaard voedt. Alles een aanmoediging voor het begroeten van het onzekere dat zo hecht is verbonden aan het leven. De bijbehorende praat hoort niet in dit verslag. Zoals zo veel, dat voor de geest verschijnt, maar beter ongenoemd kan blijven. Niet in het dagboek. De lust ontbreekt een nachtboek op te starten . . .
De dag breekt aan in regen. HJ blijkt in de weer met het ophangen van grondzeilen tegen binnenvliegende regenvlagen. Het uitzicht mag daardoor dan wel wat minder worden, maar het blauwe zeil zorgt voor een prachtig decor van wolkenloze lucht op de diverse foto's die nu genomen worden.
Als de opgewekte en vrolijke iedereen er is, gaat de barbecue aan. HJ en Kane bakken de eieren, ham en worstjes. Ontbijten maar, twee tafels lopen vol. Steeds meer familie en bekenden komen binnenzeilen. We maken enige kennis met zoon Pieter en zijn April. Het is een bijzondere gelegenheid, begrijpen we, want voor de eerste keer sinds vele jaren komen de kinderen Monique en Pieter, met aanhang, samen bij HJ en A. We zien pleegdochter Jessica stralen, haar Caleb zwijgen en hun 3 jarig dochtertje Teisha rondkijken, met grote opmerkzame ogen. Daar is kennis Christina, met Sophie. Die hebben voor iedereen weggooikadootjes meegenomen, in kartonnetjes die uitelkaar getrokken worden waarbij met behulp van klappertjes, een de kerstgedachte ondersteunend geluid gemaakt wordt. Het is een vrolijke boel.
We lijken een rustig dagje te krijgen, gevuld met deze brunch en het voorgenomen bezoek aan een winkelcentrum. Daar gaan we kerstinkomen doen. Connie rijdt en M, k en D zijn ook mee. Dennis heeft het lastig, hij moet nog afrekenen met de blaren die de zon gisteren op. zijn ontblote armen en schouders heeft getrokken, tijdens zijn snelle wandelen langs de kust. Kleine k heeft daar schijt aan en laat het winkelend publiek daarin delen. Met M en twee oma's bij de hand is ook dat voorval hanteerbaar.
We komen tegen vijven terug op de luisterrijke Te Henga Ridge. Daar formeert HJ een kwartet verkenners om af te dalen naar zijn ruisende bergbeek en de daarbij behorende waterval. Het is glad op het pad en ter hoogte van de beek kiezen H en Chr voor de terugweg. Connie komt, na met haar neef gedane zaken, terug uit de diepste diepten van het landgoed en laat weten, dat het lastig genoeg was. Dan komt ook Anne thuis van haar kerstavond-rondgang in de buurt. Nu is het onze kans wat cadeaus aan de man te brengen. Het kunnen uiteraard slechts slappe aftreksels zijn van onze blijdschap over de voortdurende gastvrijheid die we hebben ontmoet. Chr. valt zelfs de eer te beurt als eerste in een gloednieuw gastenboek te mogen schrijven.
Onder aanvoering van HJ en A rijdt Connie ons naar de hoogte van waar af een fraai uitzicht over Auckland te genieten is. Het begint al een beetje donker te worden. De eerste lichtjes lichten op beneden ons. Het is niet moeilijk je voor te stellen hoe het lichtspel er over een uurtje uit zal zien. Die tijd nemen we niet. We keren terug naar huis, waar de avond verder valt en de muskieten in grote getale oprukken. Zij zijn niet in staat de stemming te drukken. HJ zegt trouwens toe dat dit probleem bij onze volgende komst zal zijn opgelost.
Als Anne afscheid neemt om in Auckland de kerstnachtdienst bij te wonen, gaan de anderen een voor een ten bedde in.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
