Zoek het surrealisme

De nachtrust laat wel wat te wensen over. Een doorgezakte matras kan de vertrouwde Ugchelse topklasse niet doen vergeten. Gastheer en gastvrouw hebben daarvoor alle begrip en dè oplossing. Eerst echter richten zij een copieus ontbijt voor ons aan, te nuttigen onder het genot van de eerste zonnestralen. Nog wel onder 10 graden, maar daar moet niet over worden gezeurd.
Vandaag beproeven wij de huurauto. Geen Peugeot, zoals gewenst, maar een Seat Ibiza. De testroute leidt naar het gebied bij Cap de Creus, de uiterste westpunt van Spanje, even bezuiden de grens met Frankrijk. Je kunt niet zeggen dat je onderweg een haag van werkzoekenden passeert, maar de wijze waarop de in zwart geklede of soms ontklede dames hun diensten aanbieden vinden wij wel opmerkelijk. Onderweg maakt Chrisels gebruik van een parkeerplaats om één van de fraaie uitzichten te genieten. Dat kan, maar hoeft natuurlijk niet. Een bevallig gehelmde wielrenster komt voorbij. Al zwoegend bergop, fotografeert zij, één hand los, met haar mobile electronica hetzelfde panorama waarbij Chrisels even stil wilde staan. Even later bereiken we Cadaqués. Een picknick is ons loon. Dan wandelen we met plezier het schiereiland rond maar vinden nog niet wat gezocht wordt: het Catalaanse werk- en woonhuis van Salvador Dalí in Portlligat. Het is er wel. Als we er enige tijd later alsnog arriveren besluiten we met kennismaking van de buitenkant te volstaan. De tijd is al aardig opgeschoten. We willen nog op zoek meer naar het zuiden. Aangeprezen middeleeuwse stadjes zouden daar op ons liggen wachten. Dat valt toch niet helemaal mee. Naar weer een uurtje wenden en keren en rijden door de laagvlakte beoosten Girona belanden we in Cruïlles, waar we een stokoude toren waarnemen. Maar geen bar om de dorstige keel te vullen. Volgens een uithangbord moet er ooit leven in de brouwerij zijn geweest, maar dat historisch gegeven kan ons niet tot enthousiasme brengen. Verderop in Monells is het wel raak: niet alleen is er een restaurant dat om 16.30 uur kampt met verplichte sluitingstijd, maar men kan ons wel de weg wijzen naar twee bars in de oude kern. We lessen onze dorst en en zien de toekomst van Catalonië iets minder somber is. Voort gaat het richting Girona. We stappen onder weg toch even uit bij Mare de Déu dels Angles. Een kapel waaraan weinig cultuur-historische waarde wordt gehecht. Dat mag zijn, maar wij genieten van het buitengewoon verstrekkend uitzicht over Catalonië naar alle winstreken. De kapel annex ziet er strak uit. Geschikt ook voor feesten en partijen. Dat vond destijds ook genoemde Dali, die er zich in de echt liet verbinden met Gala(rina), daarvoor echtgenote van een goede vriend.
Het avondeten genieten we van Braseria Can Jans in Bonmati, evenals Can Campos deel uitmakend van Vilanna Bescanó. Het dorpseethuis bedient eenvoudig, vrolijk en voedzaam. Boven ons hoofd verslaat Real Madrid Real Sociedad. Hoofdschuddend registreren aanwezige de Catalanen: 5-1. Dat moet anders! Wij laten het erbij voor vandaag.