Golfplaten

Onze hosts Peter en Jane doen al direct hun best. Zoals beloofd : The very best of service and hospitality. Toch eerst maar boodschappen doen. Achter het grote gras(sport)veld - als alle soortgelijke die we zagen uitgestrekt en leeg -moet zich volgens de plattegrond een marktplein bevinden. Wij zien voorlopig slechts wat eenvoudige golfplaten, zoals we die tot nu toe voortdurend hebben gezien als schamel (?) onderdak voor pionierende bewoners. Dan blijkt het een nogal omvangrijk scholencomplex te zijn. Wel uitgestorven. Daarachter wat winkels, die in een niet ongezellige vorm een centraal grasveld begrenzen. Maar woningen zien we niet. Slechts hier en daar op ooghoogte nog wat extra golfplaat. Het is een wat onwerkelijke kennismaking met deze gemeente.
De Hindoestaans ogende medewerker van de supermarkt verontschuldigt zich: hij is net zijn tweede week als zodanig in gegaan. Wat hij verkeerd gedaan zou hebben ontgaat ons. Chrisels - van de weeromstuit - vergoeilijkt z'n onhandigheden met de mededeling dat wij nog geen week in NZ zijn. Intussen ontgaat ons niet dat de levensmiddelen hier naar Hollandse maatstaven onwelvoeglijk duur te koop worden aangeboden. Was Astrid maar hier, dan kon zij de prijs der paprika's en druiven wel naar beneden praten.
Aldus stevig aangepakt door de plaatselijke middenstand keren Chrisels terug naar hun basiskamp, waar zij in gezamenlijkheid koken met een Amerikaan uit Washinton DC en een Duitser uit de buurt van Keulen, die beide - jong van jaren - bezig zijn te kijken waar het schip strandt. Ze verdienen de kost door onze plinten te soppen of in het zwembad (zouden er ook zwemmers zijn in het dorp????) gedienstig te zijn. De Duitser houdt niet van voetbal. Dat is maar goed ook anders had hij hedenavond tussen twee wedstrijden uit de Duitse competitie, die tegelijkertijd integraal op de televisie live te zien zijn, moeten kiezen. Chrisels denkt dat we in een vreemde wereld leven.