Onbesnoeid genoegen

dinsdag 141216
Vandaag mogen we genieten van een ontbijtje in de zon op het zo zorgzaam voor ons geprepareerde gazon. Connie en Harald zijn al weg voor zaken en ook Dennis is er kennelijk vandoor, als we vergeefs proberen te bedenken wat ons nog ontbreekt. Bij terugkomst laat Harald nog eens even een stukje beheer van de kas zien. Handige automatisch werkende zonwering annex klimaatregelende schermen. Het besprenkelen van de betonnen looppaden om hun zuigkracht op het vocht wat te stillen.
Connie heeft intussen de route uitgetekend naar de trekpleister van het bezienswaardige vulkanische gebied. Volgens de Lonely Planet zal je daar toch vroeger aanwezig dienen te zijn om de grootste geyser te kunnen zien spuiten. Maar daarvoor behoef je er eigenlijk niet heen, horen we. Met behulp van afwasmiddel schijnt men er enig spektakel van te maken . . .
Naar de wondere wereld van het thermische wonderland, Wai-o-tapu.
Christiaan mag wat kaartjes kopen. Hij sluit een goede deal (kaartjes ook nog morgenvroeg geldig), kijkt hij om . . . en ziet Els in geanimeerd gesprek met Erik en Marleen. Leuk om ze weer te zien. Zij waren tijdig aanwezig om ook de geijser te zien spuiten. Toch eigenlijk niet echt iets om vervroegd het bed uit te komen, ze zijn het wel eens met Harcon. Wel zijn ze zeer te spreken over de rondgang in wonderland. Op het palet staan zwavelkristal in geel en rose, antimonium oranje, mangaan paars, arsenicum goren en de ons wat bekendere in roodbruin, zwart en wit (ijzeroxide, koolstof, silicium). Het is uitvoerig winkelen, van de ene poel naar de andere. Van het ene panorama naar het andere. Van laag naar hoog. Van de ene kleur ook naar de andere. En - als het even kan, toch ook van de adembenemende zwavel naar zuurstofrijkere omgeving. De drie uitgezette trajecten hebben een totale lengte van drie kilometer, maar ze vermoeien Chrisels opmerkelijk. Zo zelfs dat het hele team per slot een ijsje neemt, iets wat anders nooit zal geschieden.
Dan maken we ons op te gaan baden in de mudpools, die we op weg naar het park al passeerden. De temperatuur van water en modder is daarvoor echter aan de hoge kant - tot 100 graden. Wel kunnen we uren staren naar een voortdurend gepruttel van oprispingen links en rechts, onvoorspelbaar onderstreept door wat groter geweld, waarbij de modder soms tot een meter hoogte wordt op en weg geblazen.
De GV staat in de zon te schroeien en proberen diens lijden te verlichten door op Rotorua aan te koersen. Van de Hw 30 zien de Plenty Flora bestelwagen de Hw 5 opdraaien. De bloemen worden vandaag vroeg naar de expediteur gebracht. We schaduwen PF. Zo is vast te stellen dat Harald weliswaar foutloos bestuurt, maar dan toch een voor ons verkeerde weg in slaat. Wij houden vast aan ons plan het strand op te zoeken. Bij het meer aangekomen blijkt het stevig te waaien. Er is weersverandering op til: de dubbele bewolking geeft een ondubbelzinnig signaal. De wind is nog niet zo krachtig dat de warmdraaiende helicopter op de vlonder in het meer hem niet zou overstemmen. Als de wentelwiek opstijgt voor zijn toeristische tocht naar het vulkanische land, lopen we langs de kade. Strand is hier nog niet te bekennen. Els besluit de batterij van haar Panasonic Lumix ter hand te stellen van een professionele oplader. Volgens de uitbater van de nog enige resterende speciaalzaak kan het opladen in drie kwartier zijn gepiept. Deze krachttoer blijkt echter niet waar gemaakt te kunnen worden. Morgen dus terug naar de stad.
Bij de PlentyFlora-hoeve is een heerlijk flesje bier niet te versmaden in de latemiddagzon. Marieke met zoon Kyler Christiaan zijn er ook. Zij is stevig gegroeid sinds we haar in De Kwakel voor het laatst ontmoeten. Ky is een stevige, doortastende vent, die zich al snel weet te schikken in het Oranje shirt en ons gezelschap. Hij heeft er wel een brede lach en applaus voor over. Marieke help Connie ons een smakelijke maaltijd te bereiden. Harald en Connie leiden ons over een deel van hun landgoed. Een deel is niet goed te bereiken. Het water van de beek heeft haar oevers weggeslagen. Er zal een brug dienen te worden geslagen. Het. moet heerlijk zijn zo'n ruimte te hebben. Maar alles in cultuur brengen en houden is geen doen natuurlijk. Het bos doet het goed, misschien in weerwil van het doortimmerde paint-ball terrein, dat Dennis in een gedeelte ervan heeft aangericht. De bomen staan er gezond bij, een uitzondering bevestigt die regel. De aanplant van Chinees kruid tussen de bomen, blijkt in zo verre succesvol, dat het door een ongenode onverlaat is verwijderd. De paarden en koebeest Lucy maken trouwens ook van dit gedeelte van het terrein gebruik. Misschien vonden zij dit gewas ook wel smakelijk.
We krijgen te horen en te zien van de vruchtenbomen, van de enorme, weelderig en dik bloeiende rozenstruik die na de winter "eindelijk" eens flink terugesnoeid moet worden. We volgen Harald nog even naar de andere kant van de beek. Hij had er voor ons nog een pad willen effenen, maar het is prima zo. De waterfilters moeten na een paar dagen nodig weer eens gereinigd worden. Zo is er alle dag veel te doen.