Gaudiamus igitur

De weersvoorspelling, gehoord via de Nederlandse televisie, geeft stevige regenbuien. Wij kijken er toch wat anders tegen aan. In een stralend zonnetje knipperen we de dag een welkom toe. Dan beginnen we onze rondritten in Barcelona. De rode voert ons landinwaarts langs de eerste Gaudigevels. Dan buigen we af naar het Zuiden en de Westzijde. Geroemde musea en de Olympische stadions trekken veel belangstelling, maar ons nog niet uit de bus. Even verderop tegenover het Miró-museum stappen we uit en wandelen langs de botanische tuin omhoog. Naar de top van de Montjuïc kan ook met een teleferique, maar die laten we voortdurend links liggen. Boven gekomen gaan we de fortificatie binnen. Na een sandwich en koffie achter de knopen te hebben gewerkt maken we een rondje in en op het bolwerk. Er wordt niet veel nadruk op aldaar verrichte heldenden gelegd. Ze zijn ons althans ontgaan. Maar een mooi uitzicht over de havens hebben de hoekig opgestelde twintigste eeuwse kanonnen zeker wel.Wij kijken vooral naar de landzijde waar hoge wolkenkrabbers proberen op te vallen in de laagte tot aan de volgende bergrug. Het weer wordt er niet beter op. We dalen af. Het pad door het park slingert zich langs diverse fraaie uitkijkpunten en een stevige Gaudiaanse cascade. Dan belanden we bij de volgende halte van de rode tour. De wind is wat kil geworden. Dat valt wel op, omdat we door het uitstappen eerder onze plaats in de luwte op het bovendek zijn kwijtgeraakt. We blijven wel een plaats boven prefereren. Dat geeft goed uitzicht op het plaatselijke WTC de verschillende havens en niet te vergeten het Olympisch dorp en de zeilsportlocatie. Er is nogal wat (meer) te zien. Maar guur. Toch stappen we - na het voltooien van dit rondje - gezwind over op de blauwe tour. Deze voert ons o.a. langs de Sagrada Familia in eindeloze aanbouw. We atappen uit onder de tuinen van Güell. Een typische Gaudi compositie. Veel scholieren op ons pad. Ook veel kleedjes verkoop, met een nogal mobiel karakter. Je ziet de meest donkerhuidige handelaren in kleingoed liefderijk en keurig hun matjes schikken en voortdurend van het warreldende stof ontdoen. Alle heel gedisciplineerd. Er wordt ook duidelijk regie gevoerd. Niet alleen de voorman der verkopers, maar ook employés van het park en de politie werken daarin opzichtig samen. De politie gaat de verboden losse verkoop tegen door middel van vooraf aangekondigde patrouilles. Zodat de bulletjes tijdig worden opgepakt en even verderop opnieuw zorgvuldig in het gelid en met alle zorg kunnen worden uitgestald. Enfin, wij trekken ons uit de tuin terug en gaan ansichtkaarten kopen. Dat is een stokoude traditie, die nog niet ten ondergegaan is aan het "chrisels.waarbenjij.nu"-syndroom.
Het laatste deel van de tocht langs o.a koninklijk paleis en Camp Nou beleven we in, niet langer meer op, de bus. Te tochtig on top. Dan zie je niet veel meer. Hindert niet want de impressies zijn er al vele. We zijn stiletjes blij dat de groene rondrit pas over twee weken start!