weerbrrrrrrrrrrichten zijn niet altijd waar

Ook vandaag doen de regendruppels anders dan voorspeld. Maar als we, nu het licht is, nog eens de façade en zijgevel van het muziekpaleis bekijken, blijven we echt even geïmponeerd staan kijken. De architectuur van verschillende stijlen maakt er ondanks regen en wind een intrigerend geheel van. Boeiend. Dan leidt ons pad verder naar Barcelona Nord, het busstation waar we kaartjes voor de trip Girona-Beziers bemachtigen. Goedkoop en smakelijk die koffie met gebak in de restauratie trouwens. Dan maar weer ruitenwissers aan en op naar de metro die ons voert naar weer een andere 100 jarige creatie van Gaudi. Le Pedrera, een complex samenstel van wooneenheden voor de familie van zijn opdrachtgever, mogen we van bovenaf bekijken. En dat betekent dan ook echt op het “dak”. We lopen de daken rond, trap op – trap af, als ware het een - vandaag wat glibberig - pad rond de krater van een vulkaan. Een gure grap vandaag. De gedachten glijden uit naar de plechtigheid in Hoffnungsthal. Daar schijnt waarschijnlijk een opwekkende lentezon . . .
Een trappetje lager is de zolderverdieping, uiteraard weer 100% door Gaudi op-, aan- en ingericht. Geheel gewijd aan presentaties van zijn meest in het oogspringende bouwwerken en de historische context van het leven en werk van de architect. Verderop vinden we tentoonstelling van de vormen uit flora en fauna die hij heeft weten te benutten plus het door hem ontworpen tegel-, hang- en sluitwerk. We raken behoorlijk geïnformeerd.
Wat later op de ochtend vinden we ons terug in de Bocqueria. Een kleurig, fris en vrolijk gebeuren, ook al staren de open ogen in de ter consumptie tekoop aangeboden kalverenkop ons wat onvoorbereid aan. Eet smakelijk. Trouwens het Picassomuseum mag dan, naar verluidt, niet groot zijn, de rij wachtenden ervoor is des te langer. Reden voor Chrisels om verder te trekken langs de bezienswaardigheden. Uiteindelijk belanden we in de kathedraal van Sint Eulalia. Er wordt een toegangstol geheven. Dat neemt niet weg, dat in de kerk op meer plekken dan Chrisels ooit hebben meegemaakt, gleuven voor donaties blijken te zijn geïnstalleerd. De martelares heeft overigens een mooi centraal plekje gekregen. Veel in stralende goudverf gezette gebedsruimten en een opmerkelijke heraldiekverzameling van lidmaten ener orde die Chrisels beslist nog eens in Wikipedia terug moeten vinden. Het orgel wordt uitvoerig gestemd om in goede orde concert te kunnen geven deze avond. Aan de uitgang een hoogtepunt. Wat is er beter dan een even niet bedelende dame een gift in de hand te drukken? We snellen naar ons appartement om weer op krachten te komen voor het volgende evenement: het orgelconcert in de kathedraal. De vertolking der opera is in de (vertr)ou(w)de handen van Monserrat Torrent. 85 jaar oud slaat zij zich zeer vitaal en muzikaal door het programma. Ze gunt het dankbare publiek een toegift van bijzondere verfijning en tederheid. Dan begeven we ons onder de eters in de nabijgelegen taveerne. Het neusje van zalm kan de toets van de kritische consument goed weerstaan. Voldaan keren we huiswaarts en leggen ons te snurken.