Welke gletscher?

dinsdag 141202
Vandaag zal de weg leiden naar Franz Jozef. Het opgegeven adres is op de TomTom niet te vinden. De eindbestemming zal het team dus nog mogen uitzoleken. Trouwens er is Els in Nederland nog een alternatief adres aangeraden, dus wie weet wijzigt zich die bestemming nog wel weer.
Eerst maar eens via Albert Town langs de westzijde van het Lake Hawea noordwaarts rijden. We maken er, in gezelschap van een ronkende motorclub, tijdens de koffie nog enige vredige foto’s van het meer en de weer hier en daar besneeuwde bergen.
Dan overbrugt de Makarora –Wanaka Hw de landengte en gaat het verder langs de oostkant van Lake Wanaka. Enig oponthoud wordt verzorgd door neerstortende rotsblokken en de daarbij behorende opruimwerkzaamheden. We rijden door tot we voorbij Makaroa de gelegenheid krijgen nog weer eens het regenwoud in te duiken. De Blue Pools Walk laat ons weer eens echt genieten in het regenwoud, ook al vliegen de sandflies ons om de oren bij het samenvloeien van de Blue River en de Blue River South Branch met de Makarora.
In Haast benutten we het informatiecentrum om ons nader te oriënteren op de komende overnachtingen. Els’ alternatief blijkt volgeboekt. Het Top 10 Holiday Park gaan we zoeken bij de Fox Glacier. Voor een tussenstop lijkt Lake Moeraki aangewezen, aangezien daar inde buurt volgens de geschriften pinguïns te bewonderen moeten zijn. De informatrice vertelt ons dat het maar zeer de vraag is of we nog zo’n vogel tegen zullen komen, omdat ze er nu eenmaal tussen november en februari niet plegen te zijn.
Voor een tochtje van twee uurtjes om het gelijk van deze informatie bevestigd te zien schrikken we natuurlijk niet terug. Te meer niet omdat het de gelegenheid geeft een wandeling te maken naar Monro Beach onder Otomotu Point door, nu door gevarieerd regenwoud. Het is mooi gevoeligheid te ontwikkelen voor de verschillen die in de flora en fauna te bespeuren zijn naar mate de kustlijn nadert.
Over de pinguïns hebben we hebben de juiste informatie gekregen. Op het strand is geen levend wezen te bekennen.
Onze dag is dus al goed, wanneer we aan de balie van het Holiday Park bij Fox Glacier te horen krijgen dat we daar in elk geval geen chalet hebben geboekt.
Door dus naar Franz Josef /Waiau om het nog eens te proberen. En jawel, daar worden we verwacht. Nou ja verwacht is een wat groot woord. De huisvesting valt wat tegen en keukengerei ontbreekt. Bij de receptie blijkt dat er zakken vol bestek, pannen en potten meegenomen kunnen worden. Als we even later, nog voor het vermelde tijdstip van sluiting weer bij de balie terecht willen, blijkt deze afgesloten en verlaten.
We doen welgemoed ons werk in de koude en kille keuken. Op de betonvloer van de kale en lege ruimte krassen de staalpotige stoelen ons een “eet smakelijk” toe. Als we ons diner hebben gebruikt, weten we dat het ook wel eens niet mee kan zitten. In de motregen zoeken we ons chalet op, dat niet meer pretentie kan waarmaken dan een bescheiden container nu eenmaal in zich bergt. Door de verfomfaaide luxaflex genieten we nog een wijle van de verlichte regendruppels. Naast ons klinkt reeds een vredig chinees gesnurk als ook wij ons daarbij neerleggen.